İçerik Başlıkları
4857 sayılı İş Kanunu’nun 32. maddesi, ücretin en geç ayda bir ödenmesini emredici bir şekilde düzenlemektedir. Bu hükme göre, iş sözleşmeleri veya toplu iş sözleşmeleri ile ödeme süresi bir haftaya kadar indirilebilir. Bu düzenleme, ücret ödeme gününün aylık süreyi aşacak şekilde değil, aksine ödeme süresini öne çekebilme esnekliği sağlamaktadır. Örneğin, Ocak ayı ücretinin Şubat ayının 1. günü değil, 10. günü ödenmesi, İş Kanunu’nun 32. maddesi olan “ücret en geç ayda bir ödenir” hükmüne aykırılık oluşturur. Yani, Ocak ayı ücreti 40. gün ödenmiş olup, ücret ödeme günü içinde ödenmeyen 10 günlük ücret bulunmaktadır.
SONUÇ
Genel olarak, ücret bir kişiye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutarı ifade eder. İş Kanunu’nun 32. maddesine göre, “ücret en geç ayda bir ödenir” hükmü gereği, ücretin ödenme zamanı genellikle her ayın ilk iş günüdür. İş Kanunu, işçi ücretinin zamanında ve tam olarak ödenmesini esas alır. Ancak uygulamada, işçi ücretlerinin farklı zaman dilimlerinde ödendiği ve aylık ücretin birden fazla taksitte ödendiği durumlar görülebilir. Örneğin, işveren, ayın ilk iş günü ödenmesi gereken işçi ücretini takip eden ayın 6, 13, 20 ve 27. günlerinde öderse, geç ödenen kısım için mevduata uygulanan en yüksek faiz oranının uygulanması gerekebilir.
Ücret kavramı, aynı zamanda fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti gibi diğer ücretleri de içermektedir. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 32. maddesine aykırı olarak (Kanundan veya toplu iş sözleşmesinden veya iş sözleşmesinden doğan ücretin kasten ödenmemesi veya eksik ödenmesi durumunda) işveren ve işveren vekiline her işçi ve her ay için idari para cezası uygulanacaktır. Bu nedenle, işverenlerin ücret ödemelerini zamanında ve eksiksiz olarak yapmaları, işçi haklarına saygı göstermeleri önemlidir.